Все буду молчать.........
Join Date: Mar 2007
Location: Много будете знать скоро состаритесь...
Age: 44
Rep Power: 32 
|
ՁՈՆԻՔ
Մենակ էր.
Վարդ մ'ըզգոն
Մատուցի
Ներա ձոն
Շիկնեցավ
Նե զըվարթ՝
Կընդուներ
Երբ իմ վարդ
Ներա քով
Վարդն ո՛րչափ
Էր անշուք,
Գունաթափ,
Նույնպես ձոնս
Համբույրին՝
Զոր տըվավ,
Չէր բնավ գին
ԻՑԻ՜Վ ԹԵ
Ո՜, ի՞նչ ես դու, սե՞ր, երկնի հո՞ւր կամ ժըպի՞տ...
Չունի երկին աչացդ կայծերն ու կապույտ,
Վարդը չունի քու լանջդ անբիծ, լուսափթիթ...
Չունի լուսինն վարդերն շիկնոտ այտերուդ:
Գիշերն երկնի կայծից, լուսնույն սիրադեմ,
Ցերեկն ալյաց, ծաղկանց ժպտիս... մեկո՜ւն գեթ...
Իսկ քեզ համար ես արցունքով կաղոթեմ,
Դու չես շնորհեր նայվածք մ'ինձ հուր աչերեդ:
Արդյոք էա՞կ մ'ես, թե՞ երկնի զվարթուն.
Կը նախանձին փայլիդ վրա վարդ, լուսնակ,
Ձայնիկդ ապշած լսելով քաղցր ու թրթռուն`
Նոճերու մեջ սգա լըռիկ լուսինյակ:
Ծնեի իցի՜վ թ'հևացող հով մ'անուշիկ
Եվ գգվելով երազք ճակտիդ այդ անսուգ,
Տայի շունչըս շուրթերուդ մեջ ես հուշիկ,
Լոկ սրբելով եթե շողար աչքդ արտասուք:
Պարտեզդ իցի՜վ թե փթթեի վարդ լացող,
Եվ երբ գայիր այգուն շաղին ժպտով պերճ`
Գունովս ներկել այտերդ, թափել գոգդ իմ ցող,
Վերջին շնչիկս ի գիրկդ առներ ելևէջ:
Բղխեի ես ից՜իվ թ'առու մը վըճիտ,
Եվ երբ հուշիկ գայիր մոտ իմ եզերքին,
Ցոլանար իմ հայելվույն մեջ քու ժըպիտ,
Պղտորելով կապույտ ալիքս ցամքեին:
Ա՜հ, իցի՜վ թե լինեի ես ճառագայթ,
Շողշողայի դեմքիդ վրա վայրիկ մի,
Խաբեի քեզ թ' ես ավելի գեղազարդ,
'Վ անուշաբույր մազերուդ մեջ մարեի:
Այլ ո'չ, անգո'ւթ, եթե տըվիր մեկուն սեր,
Իցի՜վ թ'անոր գերեզմանին քարն լինիմ,
Եվ դու թոշնած գաս շնչել շուրջս... արտասվե՜
Քեզ հըպելու համար հարկ լոկ գոլ շիրիմ...
ՍԻՐԵԼ
Բույլ մը նայվածք, փունջ մը ժպիտ՝
Քուրա մը խոսք դյութեց իմ սիրտ:
Ես ուզեցի լուռ մենանալ,
Սիրել փըթիթք՝ խորշեր թավուտ,
Սիրել կայծերն երկնի կապույտ,
Առտըվան շաղն, իրիկվան բալ,
Ճակատագրիս սև գիծ կարդալ,
Խոկալ, սուզիլ, ըզմայլիլ սուտ:
Ո՜հ, խուրձ մը վարս, եդեմ մը շունչ՝
Շրջազգեստ մը շրշեց իմ շուրջ:
Ես ուզեցի լոկ ու մինակ
Սըրտակցիլ ջինջ վըտակին հետ,
Հիշատակի չունի նա հետ,
Սիրտ մ'որո մինչ սուզիմ հատակ,
Գտնեմ զիս հոն տժգույն, հստակ,
Գաղտնիք մը ունի-այն՝ անթիվ վետ:
Եթեր մը տրոփ սրտի լսեցի,
Հծծեց. “Կուզե՞ս սիրտ, ե՛կ ինծի”:
Ես ուզեցի սիրել զեփյուռ,
Որ երկնքեն թռչի բեկբեկ,
Նա չը՛ սիրեր խոցել երբեք,
Հոգի մ'որո գաղտնիքն է բույր
Գիտե շոյել երազներ բյուր,
Երկնի բույրն հուշ կածե առ հեք:
Ո՜հ, փունջ մը բոց փըսփըսաց ինձ.
- “Կուզե՞ս պաշտել հոգի մ'անբիծ”:
Ես ուզեցի քընարով մի
Լոկ սիրել հոս, հոս դալկահար,
Պաշտել, գրկել միայն քընար,
Սիրող էակ ճանչել զանի,
Ըստ իմ քըմաց լարել աղի,
Եվ սրտակգիլ սիրողաբար:
Նե մոտեցավ հուշիկ, ըսավ.
- “Քնարդ է ցուրտ սիրտ, և սերըդ՝ ցավ”:
Թոթվեց թևերն հոգիս մոլար,
Ճանչեց ըզնե՝ գեղ ու կըրակ,
Սիրտն անապակ, ինչպես վտակ,
Անմեղ, ինչպես սյուք դալկահար-
Հավատարիմ, ինչպես քնար,
Հրաժեշտ տըվավ կյանքի մենակ:
Բույլ մը նայվածք, փունջ մը ժպիտ՝
Քուրա մը խոսք դյութեց իմ սիրտ:
|
