Ծառերուն մեջ ավոտն իր վարդ
Շողեն առատ կթափե.
Երկինքն ի վար լույս մը զվարթ
Կիյնա լույս մը սատափե.
Ու քաղցրության մեջ առտըվան,
Արկա՛յն ատեն, ցավագին,
Անգութ վարդին մոտ կճվան
Երգերն անհույս սոխակին:
***
Աչքերուս մեջ շեշտակի
Նայե՛ անքթիթ
Այդ նայվածքովդ հրեշտակի
Աստեղափթիթ:
Ու հետ այդ հուր նայվածքին
Հոգիդ մեջս անցնի
Եվ թող վառե իմ հոգին
Լույսով գարունի:
Կուզեի այսպես մնամ
Երկար` աչքս հառած
Աչքիդ` մինչև որ դառնամ
Դիակ մը սառած:
***
Անձայն և աղվոր զերդ աստղ ու ծաղիկ,
Բոլոր հրապույներդ կերգեն լռելյայն:
Հոգիս կունկնդրե անոնց նվագը լայն,
Մերթ բուռն ու տենդոտ, մերթ ջինջ, խաղաղիկ:
Բուրումներու նուրբ երգը թափանցիկ
Կդայլայլեն ճոխ մազերդ դեղձան.
Ճակատդ երազուն` քնքուշ գթության
Կ’երգե տաղն աղու և մելամաղձիկ:
Երկնաշող աչքերդ հուշիկ կհծծեն
Քաղցր անուրջներուն գեղոնն հրեղեն.
Ծոծրակըդ շուշան` ծարավն հեշտանքին.
Շրթունքդ` համբույրին տենչը վարդագույն.
Ու լանջքդ` թաքուն` կմնչե լռին,
Կարոտն անվախճան փայփայանքներուն:
|