Արծիվ ջան, ես դրս հետ ընդհանրապես կապ չունեմ: Տես այստեղ մենք Վիտամինկային ոչ աչքով էինք արել , ոչ էլ ձեռքով ,
բայց դե նրա մտքի պարանը...ներողություն, թելը էլի կտրվել էր: Դա ուղղակի ուտելիքի նկատմամբ ունեցած բնածին թուլությունից է:
Կարող ես վստահ լինել, որ երբ իրար էր խառնել սերն ու մածունը, խոսքը բոլորովին էլ զգացմունքի մասին չէր, այլ կաթի սերի:
Հուսամ Վիտամինկան նեղացկոտ չի, թե չէ վերջս եկել է...

__________________

Եկեղեցին Հայկական ծննդավայրն է հոգուս... (Վ. Թեքեյան)