Quote:
Originally Posted by MONK
Արծիվ ջան, ես դրս հետ ընդհանրապես կապ չունեմ: Տես այստեղ մենք Վիտամինկային ոչ աչքով էինք արել  , ոչ էլ ձեռքով  ,
բայց դե նրա մտքի պարանը...ներողություն, թելը էլի կտրվել էր: Դա ուղղակի ուտելիքի նկատմամբ ունեցած բնածին թուլությունից է: 
Կարող ես վստահ լինել, որ երբ իրար էր խառնել սերն ու մածունը, խոսքը բոլորովին էլ զգացմունքի մասին չէր, այլ կաթի սերի: 
Հուսամ Վիտամինկան նեղացկոտ չի, թե չէ վերջս եկել է... |
Այդ թուլությունս բնածին չի: Փոքր ժամանակ այնքան քիչ էի ուռում, հիմա էլ ուտում եմ քիչ, բայց выборочно (ամեն ինչ չեմ ուտում) և հաճույքով:
Էպոսը բա ասում ես, կիսատ մնաց, ոչինչ, մուզան կգա, սպասի:
Բայց նեղացա: 
