էլի ու էլի շնորակալ եմ: Էն փաստը, որ գրածս գոնե մի հոգու մի փոքրիկ թրթիռ ա տալիս, արդեն արդարացնում ա գրելացավի գոյությունը, իսկ որ քո մտքով անցնում ա, որ թարգմանես, ուրեմն քո գոնե մի նյարդին կպել ա էդ, ու եդ գիտակցուն ինձ շատ բան ա տալիս, էդ թվում և գրելու մոտիվացիա:

Էս էլ բնագիրը.




Ինձ վիճակված է կրել
ձանձրույթի ու թախծի բեռը,
ապրելով հանդերձ՝ կյանքը կարոտել,
ու չվայելել իսկական սերը:

Բայց ես կխզեմ բոլոր
կապերս ճակատագրի հետ,
որ տրվեմ կյանքին՝ կույր, անմնացորդ,
որ ձուլվեմ նրա բջիջների հետ:

Որ սիրեմ բոլոր կանանց,
որ կյանքում կհանդիպեն ինձ,
և ամեն անգամ նվիրվեմ նրանց,
իբրև միակի՝ խելագարի պես: