Նոր թարգմանությունդ, իհարկե, շատ լավն ա: բայց ինձ թվում ա մի քիչ շատ ես բնագրից հեռացել: Մանավանդ առաջին տան 3-րդ, 4-րդ տողերը ուր բացի զուտ իմաստային տարբերությունից նաև հուզական երանգների տարբերություն կա.
Quote:
ապրելով հանդերձ՝ կյանքը կարոտել,
ու չվայելել իսկական սերը:
|
Էս մի քիչ հուսահատության ու հիաստափության երանգ ունի,
իսկ սա.
Quote:
А сердечко по жизни скучает
Да рвется в любви сладкие дали.
|
երազկոտության ու սպասումի:
Ես հասկանում եմ, էդպես արվել ա բանաստաղծության ձևը պահպանելու համար, բայց իմ կարծիքով (ու ոչ միայն իմ, դաժե Հյուգոն էլ էր իրա վախտով հետս համաձայն) պոեզիան իմաստային ու հուզական առումներով ա արժեվորվում, իսկ ձևը երկրորդական ա: Թարգմանելուց էլ, ավելի էական ա խոսքը թարգմանել նենց, որ նույն ասոցացիաներն ու նույն հույզերն առաջացնի, քան նենց, որ խոսքը նույն ձևի հնչի:
Բայց ես բանասեր չեմ, էնպես որ սա լրիվ դիլետանտի քննադատություն ա:
