Այս հարցի շուրջը շատ ենք մտածել դեռևս այն տարիներին 1988-90.Բայց արի ու տես թե ով էր հիմնական խոչնդոտը,´´դա ԼՏՊ-ն էր.Էլի եմ կրկնում ,երբ 1990-ի գարնանը մտանք ԼՏՊ-ի կաբինետը ,նա վախից սկսեց խնդրել....«տղաներ հանգիստ,արանց հորդորումների եթե հնարավոր է.եկեք դուք էլ հասկացեք Ղարաբաղը ես արանց զոհերի կվերցնեմ Պաշտոնական իրավական ՄԱԿ-ի համաձայնագրությամբ».նա մեզ ուզում էր համոզել,որ կաշին չհանեինք.արդեն գիտեինք թե ինչ է կատարվում.Մեր դուրս գալուց կես ժամ հետո 2-ընկերներիս տան արջևում АК-74 -ով խփեցին,նույն օրը ուշ երեկոյան մնացածիս վրա կրակ բացեցին,որից միայն վիրավորվածքներ ստացավ մյուս ընկերս.Մենք լեվոնական չենք եղել,ոչ էլ ՀՀշ-ական.Դրա կարիքը չենք ունեցել,ազգի հայրենիքի համար էինք.20-տարեկան էինք,որ այդ խարա խուրեն սարքեց լեվոնը.սա դեր արաջին դեպքն էր,բայց հաջորդեցին մյուս դեպքերը.որի պատասխանը տվող էլ չկար.վազգեն սարգսյանին ու լեվոնին արդեն մոսկվաից սկսեցին դաստիարակել,որ կարգը սա է.դա արդեն մեզանից հետո,հայաստանում չէինք,դուրս էինք եկել.այ թե ինչու................

__________________
bleib mal cool...