|
Պատասխանը: Re: Карабах, российские базы и армяно-турецкие отношения – интервью
Զոհերով կարելի է բռնազավթիչների օտարների դեմ պաքյքարել, օրինակ սովետի ժամանակ էր։ Բայց սեփական ժողովրդի մի մասին զոհել հանուն մյուսի հայերի դեմ պայքարի միայն այսօրվա հաբռգիստները ընդունակ են, քանի որ նրանց համար է հայության այն մասը, որ իրենց չի սիրում ՕՏԱՐ։
Մենք ընդհամենը երեք միլլիոնենք Հայաստանում, պետք է կարողանալ առանց զոհերի կարգու կանոն հաստատել, թե չէ ամոթ է, հոմ կիսախելառ արաբ չենք, որ իրար վեա բոմբ տրաքացնենք ինքնասպանների ջոկատներով...
Ընդիմությունն էլ միասնական թեկնածու չպիտի ունենա այլ միասնական ՃԱԿԱՏ։ Մեկ անձով, գլխավոր հրամանատարություն անգամ չեն վարում։
Սերժանտներն ու հաբռգիստներն ով դառան, որ նրանց դեմ պայքար մղենք անձ առ անձ՞՞՞ Եթե դրանք այդքան կարևոր ու էական անձնավորություններ լինեին, ոնց որ դառնալու էր Վ.Սարգսյանը ու Դեմիրչյանը, վաղուց նույն ճակատագրին արժանացած կլինեին – այս աշխարի ուժեղները չեն սիրում աձնավորված պետություններ։
Հայ մարդուն կարգուկանոն, օրենքով ապրել է պետք սովորացնել, իսկ դրան հասնել ինչ որ մի երկու երեք հաբռգիստների ու սսերժանտների իշխանություննից զրկելով ուտոպիա է...
Այ եթե իսկապես ԼՏՊն հասնի նրան, որ մարդիկ հասկանան, օրենքի պահպանում, արդար ընտրություններ են պետք ամեն տեղ սկսած ֆակուլտետի դեկանից կամ գյուղապետից վերջացրած պատգամավորով, մենք կկարողանանք ազատվել հաբռգածներից ու սսերժանտներից, որ ամեն կերպ մարդկանց ուղեղը լվանում են, որ ինչ էլ ընտրեն ինչ օրենք ու դատարանի էլ դիմեն վարիանտ չկա հաբռգածներն ու սսերժանտներն ոնց ասեն այնպես էլ կլինի։
Եթե դրանք հաղթեն ու մարդիկ այլևս ոչ մի հավատ ընտրության ու օրենքի նկատմամբ չունենան, վայ եկել մեզ տարել ա, կնգնենք 30ականների Գերմանիայի օրը, որ նացիստները ուղղակի կբռնեն ու կդադարեցնեն ցանկացած ընտրություններ «պետք չի, ամեն ինչ էլ պարզ ա» կարգախոսով... Դրանից հետո Արցախն էլ չէ Հայաստանն էլ կկորցնենք...
|
