Join Date: Apr 2007
Location: Diaspora
Rep Power: 18 
|
Re: Sexual and marriage practicies in Armenia Սեռական և ընտանեկան բարքերի ներկա մակարդակը Հայաստանում Уровен сексуальных и семейных отношений в сегодняшней Армении
V sluchai jelaniya, roditeli mogli bi dostat xoroshuyu literaturu na etu temu.
Vot odna iz statey kotoraya mne ochen ponravilas.
Quote:
Պատանու և աղջկա առողջության դպրոց
կամ
Սիրո դպրոց
Չենք թաքցնում` շատ հակասական զգացումներով ու մտածումներով, և միաժամանակ, մեր երիտասարդության նկատմամբ վստահությամբ ու գորովանքով ենք բացում մեր հանդեսի այս էջը` "Սիրո դպրոցը": Հազարամյակներ տղամարդու և կնոջ սերը, արարչածին սեռական էներգիան իրենցով կենդանացրել են, շունչ են տվել մարդու ստեղծագործությանը` արվեստներին, գրականությանը, նյութական մշակույթին: Ամեն բանաստեղծական տողի, երգի ամեն հնչյունի, ամեն քարե զարդանախշի մեջ` որպես նախասկիզբ ու պատճառ, որպես կենսատու ծնող, գաղտնի շողում է արական ու իգական սկիզբների սեռական էներգիան: Մինչդեռ ներկա քաղաքակրթությունը տղամարդու և կնոջ կապը և, հատկապես դրա ֆիզիակական կողմը ծածկել է անգիտության ու երեսպաշտության փառով, մեղքի ու մեղավորության աղերսներով, ինչով զարկվել ու նսեմացվել է մարդ արարածը:
Բայց հիմնական հարվածը կրել է ու նսեմացվել է կինը: Նախաստեղծ մեղքի առասպելը հազարամյակներ հետապնդել է նրան, համաշխարհային կրոնները` խոսքերը մեկ արած, կնոջ մեջ են փնտրում բոլոր սխալների սկիզբը: Եվ որքան էլ այս քաղաքակրթությունը զարդարի ու խնամի նրա մարմինը, միևնույն է` նա դեռևս կնոջ մեջ անկատար արարած է տեսնում, քանզի կնոջ սեռականությունը նրա աչքին կապված է մեղքի ու սխալի հետ: Սակայն ինչ մեղք ունի ծաղիկը, որի առէջների փոշին թափվում է կլոր վարսանդին, սիրում ու պտղավորում է նրան: Ինչ մեղք ունի այն թռչունների զույգը, որոնք առավոտյան կտուց-կտուցի երգում են ու զուգավորվում` առանց արևից ամաչելու: Ի՞նչ մեղք ունեն պատանին ու աղջիկը, եթե բնության հրամանով ձգտում են հասնել ու ձուլվել իրար: Այստեղ մեղք չկա. մարդկության մեղքը սկսում է այն պահից, երբ սեռականը անջատվում է սիրուց ու հրճվանքից և դառնում կոպիտ ժամանցի, բիզնեսի առարկա կամ կեղծ մշակույթի անարվեստ գործեր ծնում:
Մենք բացում ենք "Սիրո դպրոցը" և ասում.
– Ինչպե՞ս են ծնվել արևները, աստղերը և մոլորակները: Իհարկե, այնպե°ս, ինչպես ծնվում է երեխան` տղամարդու և կնոջ` Աստծո և Աստվածուհու սիրո միջոցով: Ուրեմն ֆիզիկական սերը չի կարող ամոթ լինել:
– Ինչու՞ են լույս տալիս արևները, աստղերը: Իհարկե այն պատճառով, որ հոգի ունեն, սեր ունեն և ուզում են սիրել: Մեր պատանին ու աղջիկն էլ մի արև ու լուսին են, թող սիրեն իրար:
O. Մ. ԱՅՎԱՆԽՈՎ
ՍԵՐ ԵՎ ՍԵՌԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ
Առաջին հայացքից դժվար է տարբերել սերն ու սեռականությունը (сексуальность): Ամեն ինչ բխում է Տիեզերքից, և այն ամենը, ինչ ատահայտվում է մարդու միջոցով որպես էնեգիա, իր հիմքում արարչական էներգիա է, բայց այդ էնեգիան առաջացնում է տարբեր էֆեկտներ` կապված այն հաղորդիչից, որի միջով այն անցնում է: Այդ էնեգիան կարելի է համեմատել էլեկտրականության հետ: Էլեկտրականությունը էնեգիա է, որի բնությունը հայտնի չէ, բայց, երբ այն անցնում է լամպի միջով, լույս է դառնում, թեկուզ ինքը լույս չէ: Անցնելով տաքացուցիչի միջով` դառնում է տաքություն, անցնելով մագնիսի միջով` այն վերածվում է մագնետիզմի, անցնելով օդափոխիչի միջով` շարժում է դառնում: Ճիշտ այդպես էլ կա յուրահատուկ Տիեզերական ուժ, որն այս կամ այն բնույթն է ստանում` կախված մարդու այն օրգանից, որի միջով անցնում է: Ուղեղի միջով անցնելով` նա խելք է դառնում, դատողություն: Անցնելով արևային հյուսակի միջով` դառնում է զգայություն ու զգացմունք, և վերջապես, երբ նա անցնում է սեռական օրգանների միջով, դառնում է հակառակ սեռի էակի հանդեպ սեռական հակում, բայց այս բոլոր դեպքերում նա նույն էներգիան է մնում:
Հետևաբար, սեռական էներգիան գալիս է վերևից, բայց անցնելով սեռական օրգանների միջով` նա առաջացնում է զգայություն, գրգռում, մերձենալու ցանկություն, և կարող է այնպես լինել, որ այդ արտահատությունների մեջ բացարձակապես որևէ սեր չկա: Այդպես է լինում կենդանիների մոտ: Տարվա որոշակի ժամանակահատվածում նրանք մերձենում են իրար, բայց դա նրանք սիրո պատճառով չեն անում: Հաճախ նրանք պատառոտում են իրար, իսկ որոշ միջատների մոտ էգը ուտում է արուին. ի՞նչ է` դա սիրո նշա՞ն է: Ոչ, դա մաքուր սեռականություն է:
Սերը սկսվում է այն ժամանակ, երբ այդ էներգիան միաժամանակ դիպչում, առնչվում է մարդու այլ կենտրոններին` սրտին, ուղեղին, հոգուն ու ոգուն: Այդ պահից սկսած` սեռական հակումը, ինչ-որ մեկին մոտենալու ցանկությունը գունավորվում են մտքերով, զգացմունքներով, գեղագիտական ճաշակով: Այստեղ արդեն չեն փնտրում եսապաշտական բավարարում:
Սերը, եթե ցանկանում եք, դա սեռականությունն է, բայց ընդլայնված, բանական, վերափոխված: Սերն ունի այնպիսի աստիճաններ և արտահայտություններ, որոնց անհնար է թվարկել ու դասակարգել:
Սեռականություն… Սեր… Երբ դուք կանգ չեք առնում միայն կոպիտ ֆիզիկական զգացողությունների վրա, այլ զգում եք, որ ձեզ տիրում են այդ տիեզերական ուժի բարձրագույն աստիճանները, ապա դա հենց Սերն է, կապը բնության ավելի բարձր ոլորտների հետ: Բայց ինչքա¯ն մարդիկ կան, որոնք, բավարարելով իրենց ցանկությունը, նույն պահին թողնում են իրար և նույնիսկ թշնամի են դառնում: Նրանց համար կարևոր է շատ արագ ազատվել լարվածությունից, և եթե որոշ ժամանակ անց էնեգիան նորից հավաքվում է, ապա նորից դառնում են նուրբ ու ժպտերես, բայց միայն մի նպատակով` նորից բավարարել իրենց ցանկությունը: Այստեղ դեռևս սեր չկա: Իհարկե, կա պահանջը, կարիքը և դա շատ նորմալ է, հատկապես երիտասարդ տարիքում: Բնությունը, որ ամեն ինչ կանխատեսել է, ստեղծել է դա` ցեղի շարունակության համար:
Կարելի է ասել, որ սեռականությունը ունի եսապաշտական հակում, որը մարդուն մղում է իր պահանջի բավարարման փնտրում, և դա կարող է բերել նրան դաժանության, քանի որ նա չի մտածում ուրիշի մասին, այլ ցանկանում է միայն բավարարել իրեն: Երբ տղամարդը նետվում է աղջկա վրա, միթե նա մտածում է այն ցավի մասին, որ նրան կարող է պատճառել: Ոչ, նա կարող է նույնիսկ նրան սպանել, միայն թե բավարարի իր բնազդները: Դա էլ հենց սեռականությունն է, մաքուր անասնական բնազդը: Մինչդեռ իսկական սերը մտածում է ուրիշի երջանկության մասին, այն հենվում է զոհաբերության վրա: Ժամանակի, ուժի, փողի զոհաբերության` օգնելու ուրիշին, հնարավորություն տալու, որ նա ծաղկի ու զարգացնի իր բոլոր ունակությունները: Եվ ոգեղենությունը սկսվում է այնտեղ, որտեղ սերը բարձրանում է սեռականությունից, երբ արարածը ընդունակ է լինում ինչ-որ բան կտրել իրենից և տալ ուրիշին, երբ դու կարող ես քեզ զրկել ինչ-որ բանից:
Դուք, իհարկե, կասեք, որ"Ակնհայտ է, որ սեռականության մեջ ոչ մի արարչական բան չկա": Սակայն հակառակն է. սեռականությունը արաչական ծագում ունի, բայց քանի մարդ չի սովորել ինքն իրեն տիրապետել, դրա արտահայտությունները, իհարկե, արարչական չեն:
Սիրո և սեռականության արտահայտությունների միջև գրեթե տարբերություն չկա. նույն դիմախաղը, նույն գրկախառնությունները, համբույրները… Տարբերությունը էներգիաների ուղղվածության մեջ է. երբ ձեզ կառավարում է միայն ցանկությունը, դուք չեք հոգում ուրիշի մասին, իսկ երբ դուք սիրում եք, դուք մտածում եք, թե ինչպես նրան երջանկացնել: Սեռականությունը և սերը ոչ այնքան են տարբերվում իրարից ֆիզիկական տեսակետից, այլ տարբերվում են անտեսանելի, հոգեկան, հոգևոր պլանում:
|
|
