Quote:
Originally Posted by revelation
Բարև Ձեզ։ Ես կարդացի Ձեր կայքում զետեղված նյութերը և մի քանի հարց ունեմ։
( Akn. The _sharagan_.)
Արդյո՞ք սա նշանակում է, որ «ծածկագրված լեզվի» (codified language) օգտագործումը դարձնում է շարականները միանման և այլևս հնարավոր չէ տարբերակել նրանց ոճը, իսկ ոճից էլ՝ ստեղծման ժամանակաշրջանը։ Այս նախադասության տրամաբանությունը չեմ կարողանում ըմբռնել։ Խնդրում եմ՝ բացատրեք։
Ձեր կայքում իմ հարցերի մեծ մասի պատասխանները, ցավոք, չկան։ Օրինակ՝ ո՞րն է «շարական» բառի ստուգաբանությունը (etymology)։ Հավանաբար, «շարել» բառից է, բայց ի՞նչը շարել. պարզապես բառերի շարա՞ն է...
Հետո, շարականների թարգմանության մասին։ Երևի, շարականները միայն հայերեն են կատարվում (և, ընդհանրապես, հոգևոր երգեցողությունները Հայ Առաքելական Եկեղեցու, Ուղղափառ և Կաթոլիկ եկեղեցիների չեն թարգմանվում այլ լեզուների)։ Հարցնում եմ՝ համեմատելու համար. օրինակ՝ բողոքական եկեղեցիներում միևնույն երգը կարող է թարգմանվել և երգվել տարբեր լեզուներով։ Դուք որևէ տեղեկություն ունե՞ք այս մասին։
Շնորհակալություն՝ հարցերին պատասխանելու Ձեր պատրաստակամության համար։ |
Կը ներէք, երկար ատեն է չեմ նայած պատգամներուն. ուշացումով կը պատասխանեմ։
Փոխանակ ծածկագրուած-ի, պիտի ըսէի “օրինագրուած”, քանի՝ ծածուկ բան չկայ շարականներու մէջ։ Իսկապէս ալ, ձեր նկատածին պէս, լեզուի պատճառաւ դժուար է շարականներու ստեղծման ժամանակը որոշել։ Բացառութիւն կարելի է սեպել Սբ. Ներսէս Շնորհալիի շարականները, որովհետեւ իր իւրայատուկ լեզուական ոճն ունի։ Ստեղծման ժամանակը երբեմն կարելի է որոշել սկզբնատառերով յայտնուող անուններու միջոցաւ, անշուշտ եթէ այդ անունը ծանօթ է պատմագրութեան մէջ։
Շարական բառի ստուգաբանութեան մասին ձեզի արդէն պատասխանող անձը ճիշդ տեղեկութիւնը տուեր է։ Գիտնալ պէտք է սակայն, որ շար-ական բացատրութեան վրայ լեզուաբանները համաձայն չեն, ըսելով թէ այդ ձեւը չի համապատասխաներ հայերէնի բառակերտման ձեւերուն։ Յամենայն դէպս, շար-ական բացատրութիւնը այլեւս ժողովրդային դարձած եւ տեղաւորուած է մտքերու մէջ։
Բողոքականները, ճիշդ է, նոյն երգը թարգմանաբար կ՚երգեն տարբեր երկիրներու մէջ, տարբեր լեզուներով։ Վերջին տարիներուն տարածուիլ սկսած է նաեւ Յոյն եւ Ասորի Ուղղափառ եկեղեցական երգերու թարգմանութեամբ երգուիլը, այդ եկեղեցիներուն տուեալ լեզուն չգիտցող անդամներուն գոհացում տալու համար։ Հայաստանեայց Եկեղեցին առ այժն նման “լուծում” չէ որդեգրած, թէեւ որոշ տեղեր կարելի է այդ փորձին հանդիպիլ։ Հարցը անշուշտ կը ծագի արեւմտեան՝ “ամեն ինչ հասկնալու” մարմաջէն, առանց նկատի առնելու, թէ արարողութիւնը “ապրումի” պահ է եւ ո՛չ “ուսումնասիրութեան”։ Ինչպէս ծանօթ է, մեր մամիկներն ու պապիկները, առանց գրաբար գիտնալու, քաջածանօթ էին արարողութիւններու պարունակութեան եւ իմաստին, որովհետեւ կրօնական դաստիարակութիւնը կը տրուէր արարողութենէն դուրս պահերուն։
Ջերմ բարեւներ։
Արամ
