|
|
|
|
|
VIP Forums Muzblog Chat Games Gallery. Форум, муздневники, чат, игры, галлерея. |
||||
|
||||||||
| Literature and Culture Literature – are news, that will never become out of date. (Ezra Pound) When everything is forgotten, culture remains. (Edward Errio) |
 |
Наши любимые стихи |
LinkBack | Thread Tools | Display Modes |
14 Feb 10, 21:54
|
#85 (permalink) |
|
♥ уже весна ♥ VIP Extra Club
Join Date: Oct 2009
Posts: 1,707
Rep Power: 16
 |
Re: Наши любимые стихи
ԱՌԱՎՈՏ ԼՈՒՍՈ
Առավոտ լուսո~, Առավոտ մի ջի~նջ, Ջի~նջ,ինչպես ... ոչի՛նչ, Ջի՛նջ, սակայն դեռ պա~ղ: Ու ես անհապաղ Անջատում եմ ինձ Աշխարհից ծանոթ Ու պարպում եմ ինձ, Դարձնում մի անոթ, Որ լոկ դատարկ չէ, Այլ նաև անօդ: Եվ... նո~ր աշխարհ եմ ստեղծում հիմա Առայժմ եթե ոչ ձեզ բոլորիդ, Ապա գոնե ի՛նձ վրա Բժշկի նման փորձարկեմ կարգին, Ու եթե լինի այս անգամ սարքին` Ն՛որ միայն վստահ հանձնեմ ձեզ նաև, Եվ ապրեք այնտեղ դուք մարդավայել: Ես` պատրանազերծ, Բայց և հուսազեն, Այս դեռ անվավեր ու նոր աշխարհում Էլ չե~մ զբաղվում ու չե՛մ զբաղվի Չեղածի վրա եղածի թերին իզո՞ւր քննելով, Երազի վրա երեխայաբար անո՛ւրջ դնելով, Կեղծված դրամով կեղծ բան գնելով, Ոչ էլ ճարահատ ու միտումնորեն Մահանալու պես անվերջ քնելով: Ես ` զարթնած արդեն, Բայց դեռ անլվա, Հեղուկով մի կուց, Որ պարգևում է ձնհալն անխուսափ, Նախ զովացնում եմ դեմքն իմ` հիվանդի՛, Իսկ հետո ` ամե~ն տեսակ հիվանդի` Մա՞րդ լինի,երկի՞ր,թե՞ հավատ – մե~կ է Զովացնում նրանց ամենքի դեմքը` Իր ամենաբուժ մատների հետքը Անջինջ թողնելով սրա ու նրա Դեռ գոց կոպերի, Դեռ փակ շուրթերի , Տակավին քնկոտ երեսի վրա: Ու բոլորի՛դ մեջ, Անխտիր բոլո~ր-բոլոի~դ, Ինչ –որ սիրելի մի բան եմ գտնում , Սիրելու ինչ-որ արժանի մի բան, Որ հավանաբար Ա՛յն ժամանակ է ստեղծել արդեն, Երբ հին ու չորս ոտքից երկուսը Անդարձ Մենք կորցրեցինք... Եվ վեհ բարձունքից աններողության Ես,քարի նման ,վար եմ թավալվում` Հանելով փափուկ ա՛յն ստորոտին, Որից քիչ անդին Ճահիճն է ապրում Իր հավերժական ինքնածին կյանքով, Եվ,քարի լեզվով, ասում եմ . «Այբ Բեն», Այսիքն ` «Արեգակ», Կամ` «Եղիցի լույս»... |
|
|
|
14 Feb 10, 21:56
|
#86 (permalink) |
|
♥ уже весна ♥ VIP Extra Club
Join Date: Oct 2009
Posts: 1,707
Rep Power: 16
|
Re: Наши любимые стихи
ՆԱԽԱՆՁՈՒՄ ԵՄ
Ես նախանձում եմ նրանց բոլորին, Ովքեր ապրում են հավատով խորին, Ովքեր լավ գիտեն, թե ուր են քայլում, Ում դեմ են ելնում, ում համար փայլում, Թե տրտնջում են՝ ինչ բանի վրա, Թե քրքջում են՝ ինչ բանի վրա, Ինչո՞ւ են նետվում, ի՛նչ թոհուբոհում, Հանուն ինչ բանի կյանքերն են զոհում... Բարի նախանձով նրան եմ հիշում, Ով չի մոլորվում անթափանց մուժում, Ով չի վհատվում երկար վերելքից, Չի հուսահատվում վայրի տարերքից, Ով ստի հանդեպ բերան չի փակում, Ով հոտած ջրում ուռկան չի ձգում, Չի նայում կյանքին իբրև բոստանի, Որտեղից պիտի չաղ բաժին տանի... Ես նախանձում եմ նրան, վերջապես, Անհուն նախանձով նրան եմ հիշում, Ով հոգում չունի նախանձի նշույլ. Ով աչք չի տնկում սուտ փառք ու պատվին (Ինչպե՞ս նախանձես այն ճարպիկ կատվին, Որ մի չաղ պատառ միս Է թռցըրել)... Ւսկ ով հատիկն իր հասկ Է դարձրել, Ով սերմ Է ցանել ու բերք Է հնձում, Անբանն Է միայն նրան նախանաձում... Բանից պարզվում Է,— ես ու իմ հոգին,— Որ չեմ նախանձում կյանքում ո~չ ոքի... |
|
|
|
|
14 Feb 10, 21:57
|
#87 (permalink) |
|
♥ уже весна ♥ VIP Extra Club
Join Date: Oct 2009
Posts: 1,707
Rep Power: 16
|
Re: Наши любимые стихи
ՆԱԽԱՆՁՈՒՄ ԵՄ
Ես նախանձում եմ նրանց բոլորին, Ովքեր ապրում են հավատով խորին, Ովքեր լավ գիտեն, թե ուր են քայլում, Ում դեմ են ելնում, ում համար փայլում, Թե տրտնջում են՝ ինչ բանի վրա, Թե քրքջում են՝ ինչ բանի վրա, Ինչո՞ւ են նետվում, ի՛նչ թոհուբոհում, Հանուն ինչ բանի կյանքերն են զոհում... Բարի նախանձով նրան եմ հիշում, Ով չի մոլորվում անթափանց մուժում, Ով չի վհատվում երկար վերելքից, Չի հուսահատվում վայրի տարերքից, Ով ստի հանդեպ բերան չի փակում, Ով հոտած ջրում ուռկան չի ձգում, Չի նայում կյանքին իբրև բոստանի, Որտեղից պիտի չաղ բաժին տանի... Ես նախանձում եմ նրան, վերջապես, Անհուն նախանձով նրան եմ հիշում, Ով հոգում չունի նախանձի նշույլ. Ով աչք չի տնկում սուտ փառք ու պատվին (Ինչպե՞ս նախանձես այն ճարպիկ կատվին, Որ մի չաղ պատառ միս Է թռցըրել)... Ւսկ ով հատիկն իր հասկ Է դարձրել, Ով սերմ Է ցանել ու բերք Է հնձում, Անբանն Է միայն նրան նախանաձում... Բանից պարզվում Է,— ես ու իմ հոգին,— Որ չեմ նախանձում կյանքում ո~չ ոքի... |
|
|
|
|
14 Feb 10, 21:58
|
#88 (permalink) |
|
♥ уже весна ♥ VIP Extra Club
Join Date: Oct 2009
Posts: 1,707
Rep Power: 16
|
Re: Наши любимые стихи
Мое любимое
 ՆՈՐԻՑ ՉԵՆ ՍԻՐՈՒՄ , ՍԻՐՈՒՄ ԵՆ ԿՐԿԻՆ Այդ ո՞վ է ասել ` նորից են սիրում: Նորի՛ց չեն սիրում ,սիրում են կրկի~ն... Ու երբ մինչևիսկ ալյուրից (դեռ տա~ք) Դու նո՛ւյն մարմինն ես հիշում բնազդով, Երբ հոտն էլ սուրճի նրա՛ն հիշեցնում Եվ քո գունազարդ քնի փոխարեն Անքնություն է փռում սպիտակ. Երբ աստղերն իրենց կլորակ սանրով Մազերդ են սանրում ,իսկ դու վերստին Շոյանքի սովոր քո մազերի մեջ Նո՛ւյն հանգստարար մատերն ես զգում . Երբ օտար մեկի շարժումի ,դեմքի Նմանությունը հեռու – մոտավոր ոտներդ է ասես դնում գիպսի մեջ, Իսկ միտքդ բեկում այնպե՛ս կտրական, Ինչպես լույսերի վետվետումներից Երկաթգծերն են կարծես ջարդոտվում. Երբ անձրևներից հողն է ասես թթվում Եվ ստիպում է ռունգո էլ զգալ, որ մենակ ես դու իբրև մի ... Իգրեկ, Իսկ ինչ-որ մի տեղ կամ հենց քո կողքին Կա մի Իքս ուրիշ ,առանց որի դու Խնդիր չե~ս կազմի,ո՛չ էլ կլուծես ,- Մի՛շտ ,ամե~ն անգամ պաշարում է քեզ Նույն զգացումը անճեղք ու անդուռ, Եվ հասկանում ես ,որ մարդն ,ի վերջո, Նորի՛ց չի սիրում ,սիրում է կրկի~ն, Քանզի կա մթին մի կախյալություն Ջղի և արյան ,հոգու ու կրէի . Քանզի նշանը հանման – գումարման Այդ մե՛նք չենք դնում լուծվելիք խնդրում. Քանզի թեպետև բախտ մենք ենք փնտրում, Բայց բա՛խտը, Բա՛խտը, Բա~խտն է մեզ ընտրում ... Ուստի մինչևիսկ սիրառատ հոգին Նորի՛ց չի սիրում ,սիրում է կրկի~ն ... |
|
|
|
|
14 Feb 10, 22:01
|
#89 (permalink) |
|
♥ уже весна ♥ VIP Extra Club
Join Date: Oct 2009
Posts: 1,707
Rep Power: 16
|
Re: Наши любимые стихи
ՄԱՐԴ ԷԼ ԿԱ, ՄԱՐԴ ԷԼ
Մարդ կա ՝ ելել է շալակն աշխարհի, Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում... Դու, որ սխալվել, սակայն չես ստել, Կորցրել ես հաճախ, բայց նորից գտել. Դու, որ սայթաքել ու վայր ես ընկել, Ընկել ես, սակայն երբեք չես ծնկել, Այլ մագլցել ես կատարից-կատար, Ելել ես անվերջ, բարձրացել ես վեր՝ Քո ահեղ դարից առնելով թևեր... Ելել ես, որ ողջ աշխարհը տեսնես, Որ անօրինակ քո դարը տեսնես, Բոլոր կերպերով դու նրան զգաս, Շահածով խնդաս, կորուստը սգաս... Ելել ես իբրև նրա մունետիկ, Որ նրա հեռուն զգաս քեզ մոտիկ, Որ ճշմարտության ափերը տեսնես Ծպտըված ստի խաբելը տեսնես, Որ չվախենաս, որ չվարանես՝ Անարդարության դեմքը խարանես... Ահա, թե ինչու դու այսքան տարի, Դու, որ հարազատ ծնունդն ես դարի, Քայլում ես անդուլ, առաջ ընթանում, Քայլում ես այպես ծանր ու վիթխարի, Ասես աշխարհն ես շալակած տանում... Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում, Մարդ կա՝ ելել է շալակն աշխարհի... Նա, ով ելել է շալակն աշխարհի, Աշխարհում երբեք թաց տեղ չի քնում, Գիտի, թե ու՛մ հետ և ու՛ր է գնում, Ու՛մ մեռելին է անարցունք լալիս, Ու՛մ խոսքի վրա ստից ծիծաղում, Ու՛մ հետ դինջ նստած նարդի է խաղում, Հարկ եղած դեպքում և տանուլ տալիս... Վերից է նայում ցածրում կանգնածին, Չի նայում երբեք ներքև ընկածին. Վերև կանգնածի աղջկան, որդուն, Սիրուհուն անգամ ու քարտուղարին Ո՜նց է քսմսվում ու շողոքորթում... Որտեղ մի պատառ չաղ ու յուղալի՝ Կանգնած է այնտեղ նա երկյուղալի. Հեշտ զրպարտում է՝ երբ տեղն է գալիս, Նույն հեշտությամբ էլ իր մեղքն է լալիս... Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր, Հարազատ մորից ու որդուց ավել, Աշխարհում նա իր աշխարհն է սիրում... Սու՛տ է: Նա այնտեղ իր շահն է սիրում: Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր, Նա պատմության մեջ իր դարն է սիրում... Սու՛տ է: Նա դարի ավարն է սիրում: Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր, Մեր կյանքն է սիրում, մեր նորն է սիրում... Սու՛տ է: Նա միայն իր փորն է սիրում: Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր, Գաղափարական իր հորն է սիրում... Սու՛տ է: Ո՛չ հորը, ո՛չ մորն է սիրում, Թանկ չէ ո՛չ որդին, և ո՛չ էլ թոռը: Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր, Սիրում է կյանքում նա իր... աթոռը: Աթոռն է սիրում Ու նրան տիրում. Ցանկացած գնով ելնում է նա վեր, Փորձում է թռչել նա առանց թևեր, Անվերջ սողալով առաջ է գնում, Գնում է այսպես... և տարեց-տարի Ելնում է այսպես... շալակն աշխարհի: Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում, Մարդ կա՝ ելել է շալակն աշխարհի... |
|
|
|
|
14 Feb 10, 22:02
|
#90 (permalink) |
|
♥ уже весна ♥ VIP Extra Club
Join Date: Oct 2009
Posts: 1,707
Rep Power: 16
|
Re: Наши любимые стихи
Անկեղծ ասած
Անկեղծ ասած` այս ամնեից ես հոգնել եմ, Ես, սիրելի՛ս,որ քեզ սիրել և օգնել եմ. Ձեռք եմ պարզել , հույս եմ տվել, Վատդ թողած` լավդ թվել, Հավատացրել , հավատացել, Թե իմ առաջ դուռ ես բացել ` Չտեսնված, չեղած մի դուռ: Սակայն ի՞նչ եմ ստացել Այդ ամենին ի տրիտուր: Անկեղծ ասած` ոչինչ չկա, և ոչ էլ կար: Անկեղծ ասած` դու բնավ էլ ա՛յն չես եղել, Ա՛յն չես եղել, ինչ որ ես կարծել երկար, Ու՞ր ես, ասա՛, դու ինձ մղել: Ճիշտ ճամփից ես միայն շեղել: Սուտ խոստումով կապել ես ինձ, Մանկան նման խաբել ես ինձ, Ու չես տվել ոչի~նչ, ոչի~նչ: Իսկ այն, ինչ որ ինձ ես տվել, Արժանի չէր ո՛չ քեզ, ո՛չ ինձ: Անկեղծ ասած` քո տվածից ես հոգնել եմ: Ինքդ գիտես` որքան ձգտել ու տքնել եմ, Որ դու ... որ դու նման լինես իմ երազին: Իսկ դու գիտե՞ս` ի՛նչ դուրս եկավ. «Տղան հասավ իր մուրազին, Դուք էլ հասնեք ձեր մուրազին»: Հեքիաթն, այո, միտքս ընկավ... Դու` հեքիաթում հրաշք աղջիկ, Այնիչ կյանքում` ինչ-որ... չղջիկ, Որ ոչ թռչուն, ոչ էլ մուկ է... Անկեղծ ասած` զուր էր ամբողջ այս աղմուկը: Անկեղծ ասած` նեղանում ես, թե լրջանում, Մե~կ է հիմա: Էլ չեմ գցի ինձ սար ու ձոր, Անկեղծ կասեմ` հեքիաթն ինչով է վերջանում. Ցած է ընկնում երեք խնձոր- Մեկ` ասողին, Մեկ` լսողին, Մեկ էլ... ինձ պես գիշեր ու զօր Հիմարաբար սպասողին... Անկեղծ ասած` հեքիաթներից ես հոգնել եմ... |
|
|
|
|
14 Feb 10, 22:09
|
#91 (permalink) |
|
♥ уже весна ♥ VIP Extra Club
Join Date: Oct 2009
Posts: 1,707
Rep Power: 16
|
Re: Наши любимые стихи
ՎԱՀԱՆ ՏԵՐՅԱՆ
Քո աչքերը Ես սիրում եմ քո մեղավոր աչքերը խոր, Գիշերի պես խորհրդավոր. Քո մեղավոր, խորհրդավոր աչքերը մութ, Որպես թովիչ իրիկնամուտ։ Քո աչքերի անծայր ծովում մեղքն է դողում, Որպես գարնան մթնշաղում։ Քո աչքերում կա մի քնքուշ բախտի վերհուշ, Արբեցումի ոսկե մշուշ։ Մոլորվածին անխոս կանչող փարոսի շող, Քո աչքերը հոգի տանջող։ Ես սիրում եմ գգվող-անգութ աչքերըդ մութ, Որպես գարնան իրիկնամուտ։ |
|
|
|
|
| Tags |
| любимые, наши |
|
|
|
User Control Panel
Linear Mode
