VIP Forums Muzblog Chat Games Gallery. Форум, муздневники, чат, игры, галлерея.

Speechless · 08 Dec 06, 21:55

22

Քընեց էն գիշեր Ձենով Օհանը։
Գիշերն երազում երևաց ծերին՝
Մըսրա երկընքում արև ճառագած,
Սև ամպ էր պատել Սասմա սարերին։

Սաստիկ վախեցած վեր թըռավ տեղից։
— Վա՛յ, կընի՛կ, ասավ, մի ճըրագ արա՛,
Գընա՜ց մեր անփորձ Դավիթը ձեռից,
Սև ամպ էր իջել Սասունի վըրա։

— Հողե՜մ գըլուխդ, ասավ կընիկը,
Ո՜վ գիտի՝ Դավիթն ո՛ւր է քեֆ անում...
Դու էլ քեզ համար քու տանը ընկած՝
Ուրիշի համար երազ ես տեսնում։

Քընեց Օհանը։ Վերկացավ դարձյալ.
— Կընի՛կ, Դավիթը նեղ տեղն է ընկած.
Մըսրա վառ աստղը շողում էր պայծառ.
Մեր աստղը հիվանդ ցոլքում դալկացած։

— Ի՞նչ եղավ քեզ, մա՛րդ, գիշերվան կիսին.
Բարկացավ վըրեն կընիկըն աղմուկով։
Խաչ քաշեց էլ ետ Օհանն երեսին,
Շուռ եկավ, քընեց խըռոված հոգով։

Մի ուրիշ պատկեր ավելի ահեղ.
Տեսավ՝ երկընքի բարձըր կամարում
Վառվում էր մըսրա աստղը փառահեղ,
Սասմա աստղիկը սուզվեց խավարում։

Զարթնեց վախեցած։ — Տունդ քանդվի, կի՜ն։
Ես ո՜նց լըսեցի քու էդ կարճ խելքին.
Կորավ մեն-մենակ մեր ջահելն անտեր.
Վե՛ր կաց, շո՛ւտ արա, զենքերըս մի բե՛ր...

23

Ելավ Օհան, գոմը մըտավ,
Զարկեց ճերմակ ձիու մեջքին.
— Է՜յ, ճերմակ ձի, մինչ ե՞րբ, ասավ,
Կըհասցընես Դավթի կըռվին։

«Մինչև լուսը կըհասցնեմ».
Ու ձին տըվավ փորը գետին.
— Մեջքըդ կոտրի՛, լուսն ի՞նչ անեմ.
Լաշին հասնեմ ես, թե՞ նաշին։

Կարմիր ձիու մեջքին զարկեց.
Սա էլ երետ փորը գետին.
— Ջա՛ն կարմիր ձի, մինչ ե՞րբ դու ինձ
Կըհասցընես Դավթի կըռվին։

«Մի ժամի մեջ, կարմիրն ասավ,
Կըհասցընեմ Դավթի կըռվին»։
— Լեղի դառնա, սև մահ ու ցավ,
Ինչ տըվել եմ քեզ՝ էն գարին։

Հերթը եկավ սևին հասավ.
Գետին չերետ փորը սև ձին։
— Է՜յ, ջան Սևուկ, մինչ ե՞րբ, ասավ,
Կըհասցընես Դավթի կըռվին։

«Եթե ամուր մեջքիս մընաս,
Ոտըդ դընես ասպանդակին,
Մինչև մեկել ոտըդ շուռ տաս,
Կըհասցընեմ», ասավ սև ձին։

Speechless · 08 Dec 06, 21:56

24

Սև ձին քաշեց Ձենով Օհան,
Ձախը դըրավ ասպանդակին,
Աջն էլ մինչև շուռ տար վըրան.
Կանգնեց Սասմա սարի գըլխին։

Տեսավ՝ Դավթի նըժույգն անտեր
Սարերն ընկած խըրխընջալով,
Ներքև Մըսրա զորքը չոքած,
Ինչպես անծեր ծըփուն մի ծով։

Օխտը գոմշի կաշի հագավ,
Որ չըպատռի իրեն զոռից,
Կանգնեց Օհան ամպի նըման
Գոռաց Սասմա սարի ծերից։

— Հե՜յ-հե՜յ, Դավի՜թ, որտե՜ղ ես դու.
Հիշի՜ր խաչը քո աջ թևի,
Սուրբ Տիրամոր անունը տո՜ւր,
Ու դուրս արի լույսն արևի...

Ձենը գընաց դըմբդըմբալով՝
Դավթի ականջն ընկավ հորում.
— Հա՛յ-հա՜յ, ասավ, հորեղբայրս է,
Սասմա սարից ինձ է գոռում։

Ո՜վ Մարութա Աստվածածին,
Ո՜վ անմահ խաչ պատարագի,
Ձե՜զ եմ կանչել, — հասե՜ք Դավթին...
Կանչեց, տեղից ելավ ոտքի,

Էնպես զարկեց ջաղացքարին՝
Քարը եղավ հազար կըտոր,
Կըտորները երկինք թըռան,
Ու գնում են մինչև էսօր։

Ելավ նորից, կանգնեց ահեղ,
Սարսափ կալավ դև Մելիքին։
— Դավիթ ախպեր, ե՛կ դեռ էստեղ,
Սեղան նըստե՜նք, խոսենք կարգի՜ն...

— Էլ չեմ նըստիլ ես քու հացին,
Դու տըմարդի, վախկոտ ու նենգ.
Շո՛ւտ, զենքըդ առ, հեծիր քու ձին,
Դո՛ւրս եկ մեյդան, կըռիվ անենք։

— Կըռիվ անենք, ասավ Մելիք,
Իմն է միայն զարկն առաջին։
— Քոնն է, զարկի՛ր, կանչեց Դավիթ,
Գընաց, կեցավ դաշտի միջին։

Ելավ, կանգնեց Մըսրա-Մելիք,
Իր գուրզն առավ, հեծավ իր ձին,
Քըշեց, գընաց մինչ Դիարբեքիր
Ու էնտեղից եկավ կըրկին։

Երեք հազար լիդր էր քաշում
Հըսկայական իր մըկունդը.
Եկավ, զարկեց. կորավ փոշում
Ու երերաց երկրի գունդը։

— Երկիր քանդվեց կամ ժաժք եղավ,
Ասին մարդիկ շատ աշխարքում։
— Չէ՛, ասացին, արնի ծարավ
Հըսկաներն են իրար զարկում։

— Մեռավ Դավիթ էս մի զարկից,
Ասավ Մելիք իրեն զորքին։
— Կենդանի ե՜մ, ամպի տակից
Գոռաց Դավիթ Մըսրա-Մելքին։

— Հա՛յ-հա՜յ, մոտիկ տեղից եկա,
Տե՛ս, ո՜րտեղից հիմի կըգամ։
Ու վերկացավ, կանգնեց հըսկան,
Իր ձին հեծավ երկրորդ անգամ։

Երկրորդ անգամ քըշեց Հալաբ
Ու բաց թողեց ձին Հալաբից.
Բուք վեր կացավ, տեղ ու տարափ,
Արար աշխարհ դողաց թափից։

Եկավ, զարկեց. զարկի ձենից
Մոտիկ մարդիկ ողջ խըլացան։
— Գընա՜ց Դավիթ Սասմա տանից,
Գուժեց գոռոզ Մըսրա արքան։

— Կենդանի՜ եմ, կանչեց Դավիթ,
Մին էլ արի՜ — հերթն ինձ հասավ։
— Հա՛յ-հա՜յ, մոտիկ տեղից եկա,
Կանչեց Մելիք ու վեր կացավ։

Երրորդ անգամ հեծավ իր ձին,
Գընաց մինչև հողը Մըսրա,
Ու էնտեղից գուրզը ձեռին
Քըշեց, եկավ Դավթի վըրա։

Եկավ, զարկեց բոլոր ուժով,
Ծանըր զարկով հըսկայական.
Փոշին ելավ Սասմա դաշտից,
Բըռնեց երեսն արեգական։

Երեք գիշեր ու երեք օր
Փոշին կանգնեց ամպի նըման,
Երեք գիշեր ու երեք օր
Բոթը տըվին Դավթի մահվան։

Երբ որ անցավ երեք օրը,
Էն ամպի պես կանգնած փոշում
Կանգնեց Դավիթ, ինչպես սարը,
Գըրգուռ սարը մեգ-մըշուշում։

— Մելի՛ք, ասավ, ո՞ւմն է հերթը։
Սարսափ կալավ գոռ Մելիքին,
Մահվան դողը ընկավ սիրտը
Ու տապ արավ գոռոզ հոգին։

Գընաց, խորունկ մի հոր փորեց,
Իջավ, մըտավ վիհն էն խավար,
Վըրեն քաշեց քառսուն կաշի
Ու քառասուն ջաղացի քար։

Մըռընչալով ելավ տեղից
Էն առյուծի առյուծ որդին,
Իր ձին հեծավ ու փոթորկեց,
Խաղաց, շողաց Թուր-Կեծակին։

Առաջ վազեց մազերն արձակ
Մելքի պառավ մայրը ջադու.
— Դավի՜թ, մազըս ա՛ռ ոտիդ տակ,
Էդ մի զարկը ի՛նձ բաշխիր դու։

Երկրորդ անգամ թուրը քաշեց.
Էս անգամ էլ եկավ քուրը.
Դավի՜թ, եթե կուզես, կանչեց,
Իմ սըրտին զա՛րկ երկրորդ թուրը...

Վերջին զարկի ժամը հասավ,
Ելավ Դավիթ երրորդ անգամ.
— Էս մի զարկն ու աստված, ասավ,
Էլ մարդ չըգա, պետք է որ տամ։

Ասավ, ելավ ու փոթորկեց,
Թըռավ, ցոլաց Դավթի հուր ձին,
Ձին փոթորկեց, փայլատակեց
Ու ցած իջավ Թուր-Կեծակին։

Անցավ քառսուն գոմշի կաշին,
Անցավ քառսուն քարերը ցած,
Միջից կըտրեց ժանտ հըրեշին,
Օխտը գազ էլ դենը գընաց։

— Կենդանի՜ եմ, մին էլ արի՜,
Գոռաց Մելիք հորի տակից։
Դավիթ լսեց, շատ զարմացավ
Իրեն զարկեց, Թուր-Կեծակից...

— Մելի՛ք, ասավ, թա՛փ տուր մի քեզ։
Ու թափ տըվավ Մելիքն իրեն,
Միջից եղավ ճիշտ երկու կես,
Մեկն ընկավ դեսն ու մյուսը դեն։

Էս որ տեսավ Մըսրա բանակ,
Ջուր կըտըրվեց ահ ու վախից։
Դավիթ կանչեց. — Մի՛ վախենաք,
Ակա՛նջ արեք հալա դեռ ինձ։

Դուք ըռանչպար մարդիկ, ասավ,
Զուրկ ու խավար, քաղցած ու մերկ,
Հազար ու մի կըրակ ու ցավ,
Հազար ու մի հոգսեր ունեք։

Ի՜նչ եք առել նետ ու աղեղ,
Եկել թափել օտար դաշտեր.
Չէ՞ որ մենք էլ ունենք տուն-տեղ,
Մենք էլ ունենք մանուկ ու ծեր...

Ձանձրացե՞լ եք խաղաղ ու հաշտ
Հողագործի օր ու կյանքից,
Թե՞ զըզվել եք ձեր հանդ ու դաշտ,
Ձեր հունձ ու փունջ, վար ու ցանքից...

Դարձե՛ք եկած ճանապարհով
Ձեր հայրենի հողը Մըսրա.
Բայց թե մին էլ զենք ու զոռով
Վեր եք կացել դուք մեզ վըրա,

Հորում լինեն քառսուն գազ խոր
Թե ջաղացի քարի տակին, —
Կելնեն ձեր դեմ, ինչպես էսօր,
Սասմա Դավիթ, Թուր-Կեծակին։

Էն ժամանակ աստված գիտի,
Ով մեզանից կըլնի փոշման.
Մե՞նք, որ կելնենք ահեղ մարտի,
Թե՞ դուք, որ մեզ արիք դուշման։

HayArtsiv · 24 Mar 07, 22:26

Национальный эпос армянского народа
"Давид Сасунский"

Эпос, - жанр литературы (или группа жанров), героическое повествование о прошлом, содержащее целостную картину народной жизни и представляющее в гармоническом единстве некий эпический мир и героев-богатырей.
Героический эпос бытует как в книжной, так и в устной форме, причём большинство книжных памятников эпоса имеют фольклорные истоки.
Сами особенности жанра сложились на фольклорной ступени. Поэтому героический эпос часто называют народным эпосом.
"Давид Сасунский" ("Сасунци Давид"), - героический эпос армянского народа. Состоит из четырёх ветвей: "Санасар и Багдасар", "Мгер Старший", "Давид Сасунский" и "Мгер Младший".
Название всему эпосу дала его третья ветвь. Считается, что поводом для её создания послужило восстание в 851 году крестьян против сборщиков дани Арабского халифата в одном из районов Армении, - горном Сасуне.
Этот горный массив находится на Армянском нагорье, между реками Евфрат и Тигр, на север - северо-восток от одной из древних столиц Армении, города Тигранакерта, основанного царём Тиграном II Великим в 77 году до нашей эры. Сейчас на картах этот город (точнее тот, что стоит на его руинах) обозначен как Диарбекир.
Весь цикл создавался в течение многих веков народными сказителями-випасанами на различных армянских диалектах и говорах и вобрал в себя легенды, предания, эпические сказания с древнейших времён армянской истории. В нём отражены и многие реальные исторические события (походы крестоносцев и др.).
Эпос впервые записан в 1874 армянским фольклористом Гарегином Срвандзтянцем. Главный герой эпоса, Давид, имеет некоторое сходство с Овнаном Хутеци, руководителем восстания против тирана Мсра-Мелика (халифа), пришедшего покорить Сасун.
Однако эпос не является хроникой определённых конкретных событий. Основная идея произведения - борьба за независимость родины - была близка всему армянскому народу.
Обогащаясь, развиваясь, черпая из сокровищницы народного творчества, эпос стал общенародным, сделался художественным отображением и обобщением народной жизни. Герои эпоса - носители народного идеала благородства, справедливости, мужества и героизма, величия и подлинного патриотизма.
Эпос сказывается ритмической речью, в нём чередуются ямб и анапест, отдельные эпизоды сложены, как песни. Простота и величавость образов, народность поэтики, идейная и философская глубина - характерные черты эпоса "Давид Сасунский".
По мотивам эпоса созданы поэмы и переложения классиков армянской литературы Ованеса Туманяна, Аветика Исаакяна, Егише Чаренца и других поэтов и писателей.
В шестидесятых годах XX века переложение одного из вариантов эпоса в прозе было создано поэтом и прозаиком Наири Зарьяном и переведено на русский язык Н. М. Любимовым. Его Вы и найдёте на этих страницах.

HayArtsiv · 24 Mar 07, 22:26

Полный Эпос, на Русском языке, можно найти, по следующему адресу:

http://www.armeniantales.narod.ru/epos.htm

PusSycat · 25 Mar 07, 00:23

Темы можно слить - http://viparmenia.com/vb/showthread.php?t=136 (Сасунци Давид)

Амиго · 25 Mar 07, 10:45

Только без обид

Today's Posts
Last two days	Last 3 days
Last week	Today's Posts LIFE

08 Dec 06, 21:55	#22 (permalink)
Speechless No Matter Who VIP Ultra Club Join Date: Nov 2006 Location: Big City Age: 37 Posts: 20,519 Rep Power: 38	22 Քընեց էն գիշեր Ձենով Օհանը։ Գիշերն երազում երևաց ծերին՝ Մըսրա երկընքում արև ճառագած, Սև ամպ էր պատել Սասմա սարերին։ Սաստիկ վախեցած վեր թըռավ տեղից։ — Վա՛յ, կընի՛կ, ասավ, մի ճըրագ արա՛, Գընա՜ց մեր անփորձ Դավիթը ձեռից, Սև ամպ էր իջել Սասունի վըրա։ — Հողե՜մ գըլուխդ, ասավ կընիկը, Ո՜վ գիտի՝ Դավիթն ո՛ւր է քեֆ անում... Դու էլ քեզ համար քու տանը ընկած՝ Ուրիշի համար երազ ես տեսնում։ Քընեց Օհանը։ Վերկացավ դարձյալ. — Կընի՛կ, Դավիթը նեղ տեղն է ընկած. Մըսրա վառ աստղը շողում էր պայծառ. Մեր աստղը հիվանդ ցոլքում դալկացած։ — Ի՞նչ եղավ քեզ, մա՛րդ, գիշերվան կիսին. Բարկացավ վըրեն կընիկըն աղմուկով։ Խաչ քաշեց էլ ետ Օհանն երեսին, Շուռ եկավ, քընեց խըռոված հոգով։ Մի ուրիշ պատկեր ավելի ահեղ. Տեսավ՝ երկընքի բարձըր կամարում Վառվում էր մըսրա աստղը փառահեղ, Սասմա աստղիկը սուզվեց խավարում։ Զարթնեց վախեցած։ — Տունդ քանդվի, կի՜ն։ Ես ո՜նց լըսեցի քու էդ կարճ խելքին. Կորավ մեն-մենակ մեր ջահելն անտեր. Վե՛ր կաց, շո՛ւտ արա, զենքերըս մի բե՛ր... 23 Ելավ Օհան, գոմը մըտավ, Զարկեց ճերմակ ձիու մեջքին. — Է՜յ, ճերմակ ձի, մինչ ե՞րբ, ասավ, Կըհասցընես Դավթի կըռվին։ «Մինչև լուսը կըհասցնեմ». Ու ձին տըվավ փորը գետին. — Մեջքըդ կոտրի՛, լուսն ի՞նչ անեմ. Լաշին հասնեմ ես, թե՞ նաշին։ Կարմիր ձիու մեջքին զարկեց. Սա էլ երետ փորը գետին. — Ջա՛ն կարմիր ձի, մինչ ե՞րբ դու ինձ Կըհասցընես Դավթի կըռվին։ «Մի ժամի մեջ, կարմիրն ասավ, Կըհասցընեմ Դավթի կըռվին»։ — Լեղի դառնա, սև մահ ու ցավ, Ինչ տըվել եմ քեզ՝ էն գարին։ Հերթը եկավ սևին հասավ. Գետին չերետ փորը սև ձին։ — Է՜յ, ջան Սևուկ, մինչ ե՞րբ, ասավ, Կըհասցընես Դավթի կըռվին։ «Եթե ամուր մեջքիս մընաս, Ոտըդ դընես ասպանդակին, Մինչև մեկել ոտըդ շուռ տաս, Կըհասցընեմ», ասավ սև ձին։
	__________________ Даже перед тем как открыть шкаф, сперва постучи.

08 Dec 06, 21:56	#23 (permalink)
Speechless No Matter Who VIP Ultra Club Join Date: Nov 2006 Location: Big City Age: 37 Posts: 20,519 Rep Power: 38	24 Սև ձին քաշեց Ձենով Օհան, Ձախը դըրավ ասպանդակին, Աջն էլ մինչև շուռ տար վըրան. Կանգնեց Սասմա սարի գըլխին։ Տեսավ՝ Դավթի նըժույգն անտեր Սարերն ընկած խըրխընջալով, Ներքև Մըսրա զորքը չոքած, Ինչպես անծեր ծըփուն մի ծով։ Օխտը գոմշի կաշի հագավ, Որ չըպատռի իրեն զոռից, Կանգնեց Օհան ամպի նըման Գոռաց Սասմա սարի ծերից։ — Հե՜յ-հե՜յ, Դավի՜թ, որտե՜ղ ես դու. Հիշի՜ր խաչը քո աջ թևի, Սուրբ Տիրամոր անունը տո՜ւր, Ու դուրս արի լույսն արևի... Ձենը գընաց դըմբդըմբալով՝ Դավթի ականջն ընկավ հորում. — Հա՛յ-հա՜յ, ասավ, հորեղբայրս է, Սասմա սարից ինձ է գոռում։ Ո՜վ Մարութա Աստվածածին, Ո՜վ անմահ խաչ պատարագի, Ձե՜զ եմ կանչել, — հասե՜ք Դավթին... Կանչեց, տեղից ելավ ոտքի, Էնպես զարկեց ջաղացքարին՝ Քարը եղավ հազար կըտոր, Կըտորները երկինք թըռան, Ու գնում են մինչև էսօր։ Ելավ նորից, կանգնեց ահեղ, Սարսափ կալավ դև Մելիքին։ — Դավիթ ախպեր, ե՛կ դեռ էստեղ, Սեղան նըստե՜նք, խոսենք կարգի՜ն... — Էլ չեմ նըստիլ ես քու հացին, Դու տըմարդի, վախկոտ ու նենգ. Շո՛ւտ, զենքըդ առ, հեծիր քու ձին, Դո՛ւրս եկ մեյդան, կըռիվ անենք։ — Կըռիվ անենք, ասավ Մելիք, Իմն է միայն զարկն առաջին։ — Քոնն է, զարկի՛ր, կանչեց Դավիթ, Գընաց, կեցավ դաշտի միջին։ Ելավ, կանգնեց Մըսրա-Մելիք, Իր գուրզն առավ, հեծավ իր ձին, Քըշեց, գընաց մինչ Դիարբեքիր Ու էնտեղից եկավ կըրկին։ Երեք հազար լիդր էր քաշում Հըսկայական իր մըկունդը. Եկավ, զարկեց. կորավ փոշում Ու երերաց երկրի գունդը։ — Երկիր քանդվեց կամ ժաժք եղավ, Ասին մարդիկ շատ աշխարքում։ — Չէ՛, ասացին, արնի ծարավ Հըսկաներն են իրար զարկում։ — Մեռավ Դավիթ էս մի զարկից, Ասավ Մելիք իրեն զորքին։ — Կենդանի ե՜մ, ամպի տակից Գոռաց Դավիթ Մըսրա-Մելքին։ — Հա՛յ-հա՜յ, մոտիկ տեղից եկա, Տե՛ս, ո՜րտեղից հիմի կըգամ։ Ու վերկացավ, կանգնեց հըսկան, Իր ձին հեծավ երկրորդ անգամ։ Երկրորդ անգամ քըշեց Հալաբ Ու բաց թողեց ձին Հալաբից. Բուք վեր կացավ, տեղ ու տարափ, Արար աշխարհ դողաց թափից։ Եկավ, զարկեց. զարկի ձենից Մոտիկ մարդիկ ողջ խըլացան։ — Գընա՜ց Դավիթ Սասմա տանից, Գուժեց գոռոզ Մըսրա արքան։ — Կենդանի՜ եմ, կանչեց Դավիթ, Մին էլ արի՜ — հերթն ինձ հասավ։ — Հա՛յ-հա՜յ, մոտիկ տեղից եկա, Կանչեց Մելիք ու վեր կացավ։ Երրորդ անգամ հեծավ իր ձին, Գընաց մինչև հողը Մըսրա, Ու էնտեղից գուրզը ձեռին Քըշեց, եկավ Դավթի վըրա։ Եկավ, զարկեց բոլոր ուժով, Ծանըր զարկով հըսկայական. Փոշին ելավ Սասմա դաշտից, Բըռնեց երեսն արեգական։ Երեք գիշեր ու երեք օր Փոշին կանգնեց ամպի նըման, Երեք գիշեր ու երեք օր Բոթը տըվին Դավթի մահվան։ Երբ որ անցավ երեք օրը, Էն ամպի պես կանգնած փոշում Կանգնեց Դավիթ, ինչպես սարը, Գըրգուռ սարը մեգ-մըշուշում։ — Մելի՛ք, ասավ, ո՞ւմն է հերթը։ Սարսափ կալավ գոռ Մելիքին, Մահվան դողը ընկավ սիրտը Ու տապ արավ գոռոզ հոգին։ Գընաց, խորունկ մի հոր փորեց, Իջավ, մըտավ վիհն էն խավար, Վըրեն քաշեց քառսուն կաշի Ու քառասուն ջաղացի քար։ Մըռընչալով ելավ տեղից Էն առյուծի առյուծ որդին, Իր ձին հեծավ ու փոթորկեց, Խաղաց, շողաց Թուր-Կեծակին։ Առաջ վազեց մազերն արձակ Մելքի պառավ մայրը ջադու. — Դավի՜թ, մազըս ա՛ռ ոտիդ տակ, Էդ մի զարկը ի՛նձ բաշխիր դու։ Երկրորդ անգամ թուրը քաշեց. Էս անգամ էլ եկավ քուրը. Դավի՜թ, եթե կուզես, կանչեց, Իմ սըրտին զա՛րկ երկրորդ թուրը... Վերջին զարկի ժամը հասավ, Ելավ Դավիթ երրորդ անգամ. — Էս մի զարկն ու աստված, ասավ, Էլ մարդ չըգա, պետք է որ տամ։ Ասավ, ելավ ու փոթորկեց, Թըռավ, ցոլաց Դավթի հուր ձին, Ձին փոթորկեց, փայլատակեց Ու ցած իջավ Թուր-Կեծակին։ Անցավ քառսուն գոմշի կաշին, Անցավ քառսուն քարերը ցած, Միջից կըտրեց ժանտ հըրեշին, Օխտը գազ էլ դենը գընաց։ — Կենդանի՜ եմ, մին էլ արի՜, Գոռաց Մելիք հորի տակից։ Դավիթ լսեց, շատ զարմացավ Իրեն զարկեց, Թուր-Կեծակից... — Մելի՛ք, ասավ, թա՛փ տուր մի քեզ։ Ու թափ տըվավ Մելիքն իրեն, Միջից եղավ ճիշտ երկու կես, Մեկն ընկավ դեսն ու մյուսը դեն։ Էս որ տեսավ Մըսրա բանակ, Ջուր կըտըրվեց ահ ու վախից։ Դավիթ կանչեց. — Մի՛ վախենաք, Ակա՛նջ արեք հալա դեռ ինձ։ Դուք ըռանչպար մարդիկ, ասավ, Զուրկ ու խավար, քաղցած ու մերկ, Հազար ու մի կըրակ ու ցավ, Հազար ու մի հոգսեր ունեք։ Ի՜նչ եք առել նետ ու աղեղ, Եկել թափել օտար դաշտեր. Չէ՞ որ մենք էլ ունենք տուն-տեղ, Մենք էլ ունենք մանուկ ու ծեր... Ձանձրացե՞լ եք խաղաղ ու հաշտ Հողագործի օր ու կյանքից, Թե՞ զըզվել եք ձեր հանդ ու դաշտ, Ձեր հունձ ու փունջ, վար ու ցանքից... Դարձե՛ք եկած ճանապարհով Ձեր հայրենի հողը Մըսրա. Բայց թե մին էլ զենք ու զոռով Վեր եք կացել դուք մեզ վըրա, Հորում լինեն քառսուն գազ խոր Թե ջաղացի քարի տակին, — Կելնեն ձեր դեմ, ինչպես էսօր, Սասմա Դավիթ, Թուր-Կեծակին։ Էն ժամանակ աստված գիտի, Ով մեզանից կըլնի փոշման. Մե՞նք, որ կելնենք ահեղ մարտի, Թե՞ դուք, որ մեզ արիք դուշման։
	__________________ Даже перед тем как открыть шкаф, сперва постучи.

24 Mar 07, 22:26	#24 (permalink)
HayArtsiv Вредный Армян VIP Ultra Club Join Date: Mar 2007 Location: Earth Posts: 3,175 Rep Power: 21	Давид Сасунский Национальный эпос армянского народа "Давид Сасунский" Эпос, - жанр литературы (или группа жанров), героическое повествование о прошлом, содержащее целостную картину народной жизни и представляющее в гармоническом единстве некий эпический мир и героев-богатырей. Героический эпос бытует как в книжной, так и в устной форме, причём большинство книжных памятников эпоса имеют фольклорные истоки. Сами особенности жанра сложились на фольклорной ступени. Поэтому героический эпос часто называют народным эпосом. "Давид Сасунский" ("Сасунци Давид"), - героический эпос армянского народа. Состоит из четырёх ветвей: "Санасар и Багдасар", "Мгер Старший", "Давид Сасунский" и "Мгер Младший". Название всему эпосу дала его третья ветвь. Считается, что поводом для её создания послужило восстание в 851 году крестьян против сборщиков дани Арабского халифата в одном из районов Армении, - горном Сасуне. Этот горный массив находится на Армянском нагорье, между реками Евфрат и Тигр, на север - северо-восток от одной из древних столиц Армении, города Тигранакерта, основанного царём Тиграном II Великим в 77 году до нашей эры. Сейчас на картах этот город (точнее тот, что стоит на его руинах) обозначен как Диарбекир. Весь цикл создавался в течение многих веков народными сказителями-випасанами на различных армянских диалектах и говорах и вобрал в себя легенды, предания, эпические сказания с древнейших времён армянской истории. В нём отражены и многие реальные исторические события (походы крестоносцев и др.). Эпос впервые записан в 1874 армянским фольклористом Гарегином Срвандзтянцем. Главный герой эпоса, Давид, имеет некоторое сходство с Овнаном Хутеци, руководителем восстания против тирана Мсра-Мелика (халифа), пришедшего покорить Сасун. Однако эпос не является хроникой определённых конкретных событий. Основная идея произведения - борьба за независимость родины - была близка всему армянскому народу. Обогащаясь, развиваясь, черпая из сокровищницы народного творчества, эпос стал общенародным, сделался художественным отображением и обобщением народной жизни. Герои эпоса - носители народного идеала благородства, справедливости, мужества и героизма, величия и подлинного патриотизма. Эпос сказывается ритмической речью, в нём чередуются ямб и анапест, отдельные эпизоды сложены, как песни. Простота и величавость образов, народность поэтики, идейная и философская глубина - характерные черты эпоса "Давид Сасунский". По мотивам эпоса созданы поэмы и переложения классиков армянской литературы Ованеса Туманяна, Аветика Исаакяна, Егише Чаренца и других поэтов и писателей. В шестидесятых годах XX века переложение одного из вариантов эпоса в прозе было создано поэтом и прозаиком Наири Зарьяном и переведено на русский язык Н. М. Любимовым. Его Вы и найдёте на этих страницах.
	__________________ Интуиция - поразительное чутье, подсказывающее женщине, что она права, независимо от того, права она или нет.

24 Mar 07, 22:26	#25 (permalink)
HayArtsiv Вредный Армян VIP Ultra Club Join Date: Mar 2007 Location: Earth Posts: 3,175 Rep Power: 21	Полный Эпос, на Русском языке, можно найти, по следующему адресу: http://www.armeniantales.narod.ru/epos.htm
	__________________ Интуиция - поразительное чутье, подсказывающее женщине, что она права, независимо от того, права она или нет.

25 Mar 07, 00:23	#26 (permalink)
PusSycat Sos mi vida ♡ VIP Ultra Club Join Date: Nov 2006 Location: Moscow Age: 36 Posts: 29,922 Rep Power: 47	Темы можно слить - http://viparmenia.com/vb/showthread.php?t=136 (Сасунци Давид)
	__________________ Для того, чтобы быть красивой, женщине достаточно иметь черный свитер, черную юбку и идти под руку с мужчиной, которого она любит.

25 Mar 07, 10:45	#27 (permalink)
Амиго Top VIP VIP Ultra Club Join Date: Nov 2006 Posts: 27,662 Rep Power: 45	Только без обид

VIP Forums Muzblog Chat Games Gallery. Форум, муздневники, чат, игры, галлерея.

Literature and Culture Literature – are news, that will never become out of date. (Ezra Pound) When everything is forgotten, culture remains. (Edward Errio)

Сасунци Давид