VIP Forums Muzblog Chat Games Gallery. Форум, муздневники, чат, игры, галлерея.

После землетрясения 1988-го года огромную помощь Армении оказала армянская диаспора. В конце 1988-го года во французском городе Валанс предприниматель Шарль Дзиранян основал союз «Спюрк-Армени» (Диаспора - Армения). Вместе с франко-армянским благотворителем Арташесом Карагезяном и другими в зону бедствия были доставлены тонны груза. На самолетах в Армению были привезены пищевые продукты, лекарства, медицинское оборудование, одежда.

С 1991-го года и в последующие более чем 10-ть лет благотворительные грузы доставлялись в Армению грузовиками благотворительного центра «Интеркап» (Интерсвязь).

«Шарль Дзиранян - один из редчайших арменофилов, - говорит директор Центра Норайр Зулоян. - Он был независим от какой-либо партии. Его партией была любовь к родине и народу, наш национальный интерес. Он постоянно руководствовался девизом «Вдали от родины - все для родины». Из благотворительных грузов, отправленных им, попало также нам, медицинским учреждениям Ширака, Арцаха, нуждающимся семьям. От благотворителя значимая помощь была оказана также области спорта, воинам-освободителям Арцаха и многим-многим...

Ш. Дзиранян родился в декабре 1930-го года во Франции. Родители - переселенцы из Харберда и Эрзерума. Вначале он занимался спортом, был тяжелоатлетом. В 1956-ом году в средней весовой категории он стал чемпионом Франции. Ш. Дзиранян в дальнейшем занимался предпринимательством, имел трикотажную фабрику. Он был одним из самых известных предпринимателей области Друм Франции. Кроме доставки благотворительных грузов в Армению, с 1990-го года он оказывал содействие армянам, эмигрировавшим с родины во Францию.

Несколько лет тому назад Ш. Дзиранян оказал содействие ванадзорскому художнику Хачику Карабекяну в деле организации открытия во Франции его персональной выставки.

Ш. Дзиранян собственным примером увещевал местных армян не терять свою национальную самобытность. Он дал армянское воспитание и образование сыну - Кристиану, 3-м дочерям - Патриции, Сильвии и Ануш.

Весть о кончине франко-армянского благотворителя с болью восприняли как в нашей области, так и в республике, особенно те, кто лично знал его.

«Я надеюсь, что дело Шарля Дзираняна продолжат его дети», - в ходе нашей беседы сказал Н. Зулоян, который знал благотворителя на протяжении двух десятилетий.

__________________
«Никто никого не может потерять, потому что никто никому не принадлежит.»

Диаспора сделала добро тогда и сейчась тоже , но наши ?…

Вот чем занимаеться министерсво диаспоры Армении...


ОГРАДИТЬ АРМЕНИЮ ОТ ДИАСПОРЫ

Деятельность созданного 2 года назад министерства по делам диаспоры сопровождается грандиозными мероприятиями – всеармянские форумы юристов, врачей, ювелиров, архитекторов, журналистов. На каждый из этих форумов тратятся баснословные деньги, произносятся пафосные речи, Грануш Акопян заключает прибывших в Армению гостей в свои широкие объятия, и они уезжают, думая, как хорошо провели пару дней на родине. Потом, уже дома, армяне начинают оценивать, что осталось у них после форума, что можно пощупать, воспользоваться. Оказывается, ничего.

А осязаемым итогом таких форумов могут стать конкретные совместные проекты. Скажем, врачи-армяне со всех концов света могли бы под эгидой форума создать в Гюмри или Арцахе больницу для неимущих, больницу без взяток и магарычей, где медобслуживание будет осуществляться бесплатно.

Юристы могли бы создать общеармянскую ассоциацию, которая оказывала бы правовую поддержку гражданам страны в отношениях с судебной и правоохранительной системой.

На всеармянском форуме журналистов, который прошел в Степанакерте, было заявлено, что слабым звеном армянского информационного поля является Арцах. Об этом говорили много и озабоченно, но организаторам форума и в голову не пришло предложить общими усилиями создать качественную арцахскую интернет-газету, которая делалась бы совместными усилиями и которой могли бы пользоваться все. Информационную сферу Карабаха можно охарактеризовать как вопиющую пустоту. И грош цена трехдневному форуму, высокопарным словам, если после него в Карабахе остались только пустые бутылки от кока-колы.

Все это навевает на выводы, что либо Грануш Акопян не может оценить реальные потребности и строить деятельность своего министерства, исходя из этих потребностей, либо она просто не имеет мандата на практические проекты. Ведь создание в Армении или Арцахе качественной больницы или современного масс-медиа займет место, которое уже кто-то забронировал. Представляете, какой вой поднимет официальный врачебный класс, если рядом с их дорогими клиниками появится бесплатная больница. А как расстроится власть Арцаха, когда о ее дилетантизме будет периодически писать влиятельная газета.

Вывод один: министерство диаспоры, проводя пустые форумы и мероприятия, надежно ограждает армянских чиновников от диаспоры, не позволяя ей даже заглянуть в свой давно уже разделенный и квотированный огород.

__________________
bleib mal cool...

Armenian version...


ՈՒՄ Է ՊԵՏՔ ՍՓՅՈՒՌՔԻ ՆԱԽԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ

Երկու տարի առաջ ստեղծված Սփյուռքի հարցերի նախարարության գործունեությունն ուղեկցվում է հսկայածավալ միջոցառումներով` իրավաբանների, բժիշկների, ճարտարապետների, ոսկերիչների, լրագրողների համահայկական հավաքներ: Այս հավաքների վրա ծախսվում են հսկայական գումարներ, հնչում են հոգեցունց ճառեր, Հրանուշ Հակոբյանն իր գիրկն է առնում հյուրերին, եւ նրանք հեռանում են, մտածելով, թե ինչ լավ օրեր անցկացրին հայրենիքում: Հետո, արդեն տանը, հայերը սկսում են գնահատել, թե ինչ մնաց այդ հավաքներից հետո, ինչը կարելի է շոշափել, օգտվել: Պարզվում է` ոչինչ:

Այնինչ այդ հավաքներից կարելի էր սպասել կոնկրետ արդյունք: Ասենք, աշխարհի հայ բժիշկները հավաքվում եւ ասենք Գյումրիում կամ Արցախում բացում են հիվանդանոցներ աղքատների համար, առանց մաղարիչի ու կաշառքի, որտեղ բուժծառայությունն անվճար կլիներ:

Իրավաբանները կարող էին համահայկական ասոցիացիա ստեղծել, որը կարող էր աջակցել Հայաստանի քաղաքացիներին իրավապահների եւ դատարանների հետ հարաբերություններում:

Ստեփանակերտում անցաշ լրագրողների համահայկական հավաքին հայտարարվեց, թե հայկական տեղեկատվական դաշտի թույլ օղակն Արցախն է: Այդ մասին խոսվել է շատ եւ մտահոգությամբ, սակայն հավաքի կազմակերպիչների մտքով էլ չի անցել առաջարկել համատեղ ուժերով ստեղծել արցախյան որակյալ ինտերնետային պարբերական: Ղարաբաղի տեղեկատվական ոլորտը կարելի է որակել որպես ճչացող դատարկություն: Եւ այդ եռօրյա հավաքը գրոշի արժեք չունի, եթե նրանից հետո Ղարաբաղում մնացել են կոկա-կոլայի դատարկ շշեր:

Այս ամենից կարելի է եզրակացնել, որ կամ Հրանուշ Հակոբյանը չի կարող գնահատել իրական պահանջները եւ եւ ըստ այդմ կառուցել նախարարության գործունեությունը, կամ էլ պարզապես դրա մանդատը չունի: Չէ որ Հայաստանում կամ Ղարաբաղում որակյալ հիվանդանոց կամ ժամանակակից մեդիա ստեղծելը կզբաղեցնի այն տեղը, որը նախօրոք ինչ որ մեկն արդեն իրենով է արել: Պատկերացնո՞ւմ եք ինչ աղմուկ կբարձրացնի ասենք բժիշկների դասակարգը, եթե նրանց թանկ կլինիկաների կողքին հայտնվի անվճար ու որակյալ հիվանդանոց: Կամ որքան կտխրի Արցախի իշխանությունը, երբ նրա դիլետանտության մասին պարբերաբար գրի ազդեցիկ թերթը:

Եզրակացությունը մեկն է` Սփյուռքի նախարարությունը, անցկացնելով դատարկ ֆորումներ, հայ չինովնիկներին հուսալի պահպանում է սփյուռքից, թույլ չտալով նույնիսկ հայացք գցել իր վաղուց քվոտավորված ու բաժանված բոստանին:

__________________
bleib mal cool...

ՍՓՅՈՒՌՔԸ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԳԱՎԱ՞Ռ

Մայիսի վերջին Երևանում ֆորում կանցկացվի, որում կքննարկվեն Հայաստանի և Սփյուռքի համագործակցության հարցերը:

Դատելով հայկական իշխանությունների վերջին հայտարարություններից, սփյուռքը սկսել է ընկալվել որպես քաղաքական և տնտեսական վերջին ապաստան: Այն բանից հետո, երբ պարզ դարձավ, որ միջազգային կազմակերպությունները և արևմտյան պետությունները նախկինի պես չեն աջակցում Սերժ Սարգսյանին, իսկ Ռուսաստանը Երևան է ուղարկում դատական կատարածուների, Հայաստանում հասկացել են, որ միայն սփյուռքը կարող է փրկել:

Այդ մասին ակնարկել է նաև Հայաստանում ՄԱԿ-ի ներկայացուցիչ Դոֆինա Գերչևան, ով հայտարարել է, որ Հայաստանի տնտեսությունը կարող է վերականգնվել արտասահմանում ապրող հայերի օգնությամբ: Սփյուռքի տվյալներով, աշխարհում հայկական ֆինանսների շրջանառությունը տարեկան կազմում է 10 մլրդ դոլար, որը 3 անգամ ավել է Հայաստանի բյուջեից: Իսկ Սերժ Սարգսյանը վերջերս հայտարարել է, որ սփյուռքում իզուր են մտածում, որ Հայաստանում հնարավոր չէ գումարներ աշխատել: Նա կոչ է արել գալ և համոզվել:

Սակայն, ըստ ամենայնի, իշխանությունները սփյուռքի վրա հույս են դնում ոչ միայն խոշոր ֆինանսական ներդրումների, այլև խորհրդատվական օգնության հարցում: Սփյուռքի նախարար Հրանուշ Հակոբյանը վերջերս հայտարարել է, որ եկել է մի հապարակ ստեղծելու ժամանակը, որտեղ առաջարկներ են ներկայացվելու երկրի տնտեսության ինստիտուցիոնալ զարգացման համար: Հնարավոր է, որ սփյուռքը պետք է եկել Հայաստանին օլիգարխների դեմ պայքարի համար, որը միայնակ չի կարող հաղթահարել, և տնտեսության բարեփոխման համար: Սակայն դեռևս ստեղծվել է միայն հայկական առևտրական ցանց, որը դեռևս հայտնի չէ, թե ինչով է զբաղվելու:

Կհավատա՞ արդյոք սփյուռքը Սերժ Սարգսյանի անկեղծությանը և տնտեսությունն ազատականացնելու ցանկությանը, որպեսզի սփյուռքի ներկայացուցիչները կարողանան անարգել մասնակցել բիզնեսին: Դժվար թե կարելի լինի սփյուռքին հայտարարություններով համոզել, անհրաժեշտ են կոնկրետ քայլեր, և առաջին հերթին` տնտեսության ապամենաշնորհացում:

Քանի որ Հայաստանի և հայկական սփյուռքի միջև ինստիտուցիոնալ հարաբերություններ չկան, կապերը հինվում են հատվածային, էմոցիոնալ և սուբյեկտիվ հիմքերի վրա: Հայաստանը սփյուռքին որոշ առումով վերաբերվում է որպես իր գավառի, համարելով, որ համազգային որոշումներ ընդունելու իրավունքը պատկանում է Երևանին: Իր հերթին, սփյուռքը, ելնելով տնտեսական և սոցիալական զարգացվածության մակարդակից, գավառ է համարում Հայաստանը, հոգու խորքում Հայաստանի կենցաղի թշվառությունն արդարացնելով նրա կյանքին չմասնակցելու իր ցանկությունը: Երևանն իր պարտքն է համարում շնորհակալություն հայտնել սփյուռքին բարեգործության համար, իսկ սփյուռքն արդեն հոգնել է օգնելուց և նրան պետք են այլ կարգի հարաբերություններ` ինտեգրում: Սակայն մի բան ակնհայտ է` Հայաստանում չկա սփյուռքի հետ համագործակցության կոնցեպտուալ ընկալում:

Մայիսի 5-ին Հայաստանի կառավարության նիստում, “գլոբալիզացիայի պայմաններում սփյուռքի զարգացման հեռնակաները” թեմայով կոնֆերանսի կազմակերպման հարցի ներկայացման ժամանակ ԳԱԱ նախագահ Ռադիկ Մարտիրոսյանը հարցրել է. “Իսկ ի՞նչ է նշանակում սփյուռքի զարգացում”: Միջամտել է Տիգրան Սարգսյանը և փոխեց ձևակերպումը:

__________________
bleib mal cool...